مدین (شهر)
|
نقشه شهر مدین | |
| اطلاعات کلی | |
|---|---|
| ویژگی | محل زندگی قوم حضرت شعیب |
| کشور | اردن یا عربستان |
| نژاد | عرب |
شهر مَدْیَن محل زندگی قوم مدین بود قومی که حضرت شعیب برای هدایت آنان مبعوث شد.
این شهر را در شرق خلیج عقبه بر کرانه دریا و آباد و سرسبز دانسته‌اند. این شهر در نزدیکی منطقه تبوک و همچنین در نزدیکی شهر قوم لوط بوده است. شیخ صدوق مدین را قریه‌ای کوچک دانسته که بیش از چهل خانه در آن وجود نداشت.
برخی محققان این شهر را جزو شهرهای شام به حساب آورده‌اند و احتمال داده‌اند امروزه شهر «معان» در کشور اردن در مکان آن ساخته شده است. برخی دیگر معتقدند که مدین در عربستان امروزی قرار داشته است.
خداوند حضرت شعیب را برای قوم مدین و در شهر مدین مبعوث کرد. حضرت موسی(ع) پس از فرار از مصر، به مدین آمده و سال‌ها به چوپانی گوسفندان شعیب(ع) مشغول بود. ساکنان این شهر را از نژاد عرب دانسته‌اند.
لفظ مدین ده بار در قرآن آمده که در برخی از آن‌ها، مقصود شهر مدین است.
در این شهر، قوم مدین زندگی می‌کردند که نام شهر از نام آنان گرفته شده است. در مورد جد قبیله مدین اختلاف وجود دارد؛ آن‌ها را از نسل مدین بن ابراهیم(ع) یا حضرت اسماعیل(ع) دانسته‌اند.
پانویس
- ↑ یاقوت حموی، معجم البلدان، ۱۹۹۵م، ج۵، ص۷۷.
- ↑ سوره اعراف آیه ۸۵.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۹، ص۲۰۰.
- ↑ لغت‌نامه دهخدا، واژه مدین.
- ↑ یاقوت حموی، معجم البلدان، ۱۹۹۵م، ج۱، ص۲۹۱.
- ↑ ابن‌کثیر البدایة و النهایة، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۱۸۴.
- ↑ شیخ صدوق، کمال الدین، ۱۳۹۵ق، ج۱، ص۲۲۰.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۶، ص۲۴۹.
- ↑ قرشی، قاموس قرآن، ۱۳۷۱ش، ج۶، ص۲۴۵.
- ↑ بلاغی، حجة التفاسیر، ۱۳۸۶ق، ج۱، ص۲۶۷.
- ↑ لغت‌نامه دهخدا، واژه مدین.
- ↑ سوره اعراف، آیه ۸۵.
- ↑ طیب، أطیب البیان، ۱۳۷۸ش، ج۹، ص۳۲.
- ↑ بلاغی، حجة التفاسیر، ۱۳۸۶ق، جلد اول مقدمه، ص۲۶۷.
- ↑ قرشی، قاموس قرآن، ۱۳۷۱ش، ج۶، ص۲۴۵.
- ↑ برای نمونه: سوره هود، آیه ۸۴.
- ↑ یاقوت حموی، معجم البلدان، ۱۹۹۵م، ج۵، ص۷۷.
- ↑ ابن‌اثیر، الکامل، ۱۹۶۵م، ج۱، ص۱۵۸.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۹، ص۲۰۰.
منابع
- ابن‌اثیر، علی بن محمد، الکامل، بیروت، دارصادر، ۱۹۶۵م.
- ابن‌کثیر دمشقی، اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایة، بیروت، دارالفکر، ۱۴۰۷ق.
- بلاغی، سید عبد الحجت، حجة التفاسیر و بلاغ الإکسیر، قم، انتشارات حکمت، ۱۳۸۶ق.
- دهخدا، لغت‌نامه دهخدا.
- شیخ صدوق، محمد بن علی، کمال الدین و تمام النعمة، محقق، مصحح، غفاری، علی‌اکبر، تهران، دارالکتب الاسلامیة، چاپ دوم، ۱۳۹۵ق.
- طیب، سید عبد الحسین، اطیب البیان فی تفسیر القرآن، تهران، انتشارات اسلام، چاپ دوم، ۱۳۷۸ش.
- قرشی، سید علی اکبر، قاموس قرآن، تهران، دارالکتب الإسلامیة، چاپ ششم، ۱۳۷۱ش.
- مصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، تهران، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، ۱۳۶۰ش.
- مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الإسلامیة، چاپ اول، ۱۳۷۴ش.
- یاقوت حموی، شهاب‌الدین، معجم البلدان، بیروت، دارصادر، چاپ دوم، ۱۹۹۵م.